ANALIZAMOS


TEXTO A1


TEXTO A2


TEXTO A3
TEXTO A4


TEXTO B1




TEXTO B2



TEXTO B3






TEXTO C1

TEXTO C2





D1



D2


D3


D4



D5



TEXTO E1


TEXTO E2





Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

SUBSTRATO, ESTRATO, SUPERESTRATO DA LINGUA GALEGA

Imaxe
MAPAS Linguas indoeropeas Pobos prerromanos A romanización, a latinización 1 2 3 4 O imperio romano. O latín O REINO SUEVO LINGUAS NA PENÍNSULA IBÉRICA DURANTE O DOMINIO ÁRABE (Onde pon a.c. é d.c.) OS REINOS HISPANOS Substrato - estrato - superestrato (Grazas á profesora Ana Iglesias e Ramón Gutiérrez Izquierdo) Outras visións, outros pensamentos, outros puntos de vista: Carmen Jiménez Huertas:  https://www.youtube.com/watch?v=SPI_Y4hdIaU
Ler máis

TEXTOS SOBRE O GALEGO

Imaxe
MANUEL MURGUÍA (1833 - 1923) Prólogo a Cantares Gallegos , ROSALÍA DE CASTRO. (1863) Mais naide ten menos qu’eu teño as grandes cualidades que son precisas pra levar a cabo obra tan difícile, anque naide tampouco se pudo achar animado dun máis bon deseo, pra cantar as bellezas da nosa terra naquel dialecto soave e mimoso, que queren facer bárbaro os que non saben que aventaxa ás demais linguas en dosura e armonía. Por esto, inda achándome débil en forzas, e n’habendo deprendido en máis escola qu’a dos nosos probes aldeáns, guiada solo por aqueles cantares, aquelas palabras cariñosas e aqueles xiros nunca olvidados que tan dosemente resoaron nos meus oídos desd’a cuna, e que foran recollidos polo meu corazón como harencia propia, atrevinme a escribir estos cantares, esforzándome en dar a conocer como algunhas das nosas poéticas costumes inda conservan certa frescura patriarcal e primitiva, e com’o noso dialecto dose e sonoro é tan apropósito com’o pirmeiro pra toda clase...
Ler máis

LITERATURA S. XIX

LITERATURA GALEGA DO SÉCULO XIX OS PRECURSORES Francisco Añón                                                                  « Á morte de Vesteiro Torres»    (2ª parte) Era xa media noite. A lúa chea con arxentada luz a terra inunda, e da corte na leda barafunda, polas prazas e rúas serpentea a xente que vén vindo de volta dos teatros e paseos, cochicheando ou rindo de política, amor e devaneos... Todo é por fóra deliciosa calma, ¡mais ai do triste que alá dentro encerra, no íntimo da alma, a máis encarnizada e crúa guerra, que resistir non pode, malpocado! No combate interior de cote absorto, leva no peito o corazón ...
Ler máis