SUBSTRATO, ESTRATO, SUPERESTRATO DA LINGUA GALEGA

MAPAS

Linguas indoeropeas




Pobos prerromanos


A romanización, a latinización
1

2

3

4


O imperio romano. O latín




O REINO SUEVO





LINGUAS NA PENÍNSULA IBÉRICA DURANTE O DOMINIO ÁRABE
(Onde pon a.c. é d.c.)


OS REINOS HISPANOS




Substrato - estrato - superestrato


(Grazas á profesora Ana Iglesias e Ramón Gutiérrez Izquierdo)

Outras visións, outros pensamentos, outros puntos de vista:
Carmen Jiménez Huertas: https://www.youtube.com/watch?v=SPI_Y4hdIaU

Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

LITERATURA S. XIX

LITERATURA GALEGA DO SÉCULO XIX OS PRECURSORES Francisco Añón                                                                  « Á morte de Vesteiro Torres»    (2ª parte) Era xa media noite. A lúa chea con arxentada luz a terra inunda, e da corte na leda barafunda, polas prazas e rúas serpentea a xente que vén vindo de volta dos teatros e paseos, cochicheando ou rindo de política, amor e devaneos... Todo é por fóra deliciosa calma, ¡mais ai do triste que alá dentro encerra, no íntimo da alma, a máis encarnizada e crúa guerra, que resistir non pode, malpocado! No combate interior de cote absorto, leva no peito o corazón mirrado, xa para o mundo e seus encantos morto... Alí vén el con vagaroso paso, atravesando a plácida corrente da falangueira xente, sen sequera facer das lindas caso. Corre a perderse como o leve esquife que vai do furacán arrebatado a escacharse nun áspero arrecife, ou como o paxar
Ler máis

TEXTOS SOBRE O GALEGO

Imaxe
MANUEL MURGUÍA (1833 - 1923) Prólogo a Cantares Gallegos , ROSALÍA DE CASTRO. (1863) Mais naide ten menos qu’eu teño as grandes cualidades que son precisas pra levar a cabo obra tan difícile, anque naide tampouco se pudo achar animado dun máis bon deseo, pra cantar as bellezas da nosa terra naquel dialecto soave e mimoso, que queren facer bárbaro os que non saben que aventaxa ás demais linguas en dosura e armonía. Por esto, inda achándome débil en forzas, e n’habendo deprendido en máis escola qu’a dos nosos probes aldeáns, guiada solo por aqueles cantares, aquelas palabras cariñosas e aqueles xiros nunca olvidados que tan dosemente resoaron nos meus oídos desd’a cuna, e que foran recollidos polo meu corazón como harencia propia, atrevinme a escribir estos cantares, esforzándome en dar a conocer como algunhas das nosas poéticas costumes inda conservan certa frescura patriarcal e primitiva, e com’o noso dialecto dose e sonoro é tan apropósito com’o pirmeiro pra toda clase
Ler máis